“શ્વેતા”- સ્વ. શ્રી તુષાર ભટ્ટ અને શ્રી રમેશ જાદવ.

“શ્વેતા”- સ્વ. શ્રી તુષાર ભટ્ટ અને શ્રી રમેશ જાદવ.

શ્વેતા નવલકથાની પૂર્ણાહુતિ પહેલાં સદ્ગત શ્રી તુષાર ભટ્ટના પ્રતિભાવ મુકવાની લાચચ રોકી શકતો નથી.. હું મારા નાનાભાઈ મહેશભાઈ ભટ્ટ સાથે એમના અંતિમ દિવસોમાં એમની ખબર કાઢવા ગયો હતો. “શ્વેતા”ની વાત નીકળતાં મેં એમને એ પુસ્તક આપ્યું. એમણે એમની બહેન શીલાબેન ભટ્ટ દ્વારા ઈ-મૅઇલથી એમનો પ્રતિભાવ મોકલી આપ્યો….એમની વિદાયના માત્ર પંદર દિવસ પહેલા. શ્વેતાના અંતિમ પ્રકરણ પહેલા મારી સદગત્ તુષારભાઈ ભટ્ટને હાર્દિક અશ્રુભીની શ્રદ્ધાંજલી. ભટ્ટ પરિવારના આભાર સહિત એમનો પ્રતિભાવ આપને માટે રજુ કરું છું.

 

From: Tushar Bhatt

J-3/14, Patrakar Colony

Naranpura Ahmedabad.

 

Dear Pravinbhai/Maheshbhai,

 

It was very nice of you both to have paid a visit to my house to enquire after my health. The following are few lines I have send regarding “Shweta”. Hope my views will be useful to you.

 

“Shweta”, an action-based novel is set in USA where the author lives and is using a various mixture of Gujarati as spoken in America and English in Gujarat by NRIs.

 

It is a welcome effort because very few attempts have been made to document new immerging Gujaratis as in USA. Also devoid of pompus Gujaratis, which is ornamental and as if same special language is used in literature. It is not so. Mr. Shashtri is a Surti and after 42 years still loves his motherland.

 

Pravinbhai as he is known among friends is an unassuming man. It is a good marketing tactic. His style does not possess, literary embellishment and easy to read. It also keeps in pace with modern trend in world literature. He deserves a better noticed. Gujaratis in America have a habit of using literature as social stepping stone, which evalues both literature and writers. Pravinbhai is mercifully free from this.

 

Tushar Bhatt

Former Editor, Times of India

 

અને આ છે …શ્વેતાના લોકાર્પણ સમયે સાહિત્યકાર, પત્રકાર શ્રી રમેશભાઈ જાદવ તરફ થી મળેલો શુભેચ્છા સંદેશ.

રમેશ જાદવ

“શ્વેતા”ના લોકાર્પણ સમયની શુભેચ્છા.

પ્રવીણ શાસ્ત્રી રચિત પ્રથમ લઘુનવલ ‘શ્વેતા‘ અતિ રસપૂર્ણ અને પ્રેરણારૂપ નવલ છે. ૨૧મી સદીના સમાજલક્ષી ગુણધર્મોને તેમણે વાર્તાના રસપ્રદ પ્રવાહમાં આબેહૂબ પ્રગટ કર્યા છે. આધુનિક જીવનના રંગ-તરંગોને મેઘધનુષ્યની જેમ કથામાં વણી લઈ સપ્તરંગોથી તેને ઝળહળિત કર્યા છે. કથાના પ્રસંગો, તેના બનેક પાત્રો અને જીવનની ઘટનાઓને, તેમના મનો ભાવોને વાણીના અસ્ખલિત પ્રવાહની જેમ અતિસય વેગીલા બનાવ્યા છે અને તેથી કથાનો પ્રવાહવાચકના મનને સતત જકડેલું રાખે છે. માનવ જીવનની સાંસારિક પરંપરાની અનુભૂતિ કરાવે છે.

નવલની ભાષા ગુજરાતી છે, અંગ્રેજી શબ્દોથી પ્રચુર છે, પણ વાચકના મનમાં ખટકે એવી નથી. આજના વર્તમાન જીવનની એ નક્કર વાસ્તવિકતા છે. તેમના સાહિત્યિક લેખનના શબ્દો, ભાષા અને શૈલીપણ રસાળ છે. ઔચિત્યસભર છે. તેથી વાર્તાનો પ્રવાહ પણ રસમય બની સતત વહેતો રહે છે છે.

‘શ્વેતા‘ના લેખક પ્રવીણભાઈએ તેમના જીવનનો શ્રેષ્ઠ સમયગાળો અમેરિકામાં વીતાવ્યો અને ભૌતિકજગતના જ્ઞાનીપુરુ બની ગયા હોય એમ નથી લાગતું? લઘુનવલમાં સાંસારિક દૃશ્ય-શ્રાવ્ય વર્ણનોની વણજારો ઊભી થતી જાય ત્યારે વાચકોને તેનો જરૂર અહેસાસ થવાનો! તેમની કલમમાંથી ભૌતિક જગતની સર્વે ચીજવસ્તુઓ અને સુવિધાઓની માહિતીપૂર્ણ અને અસરકારક વિગતો શબ્દે શબ્દોમાં સતત પ્રગટ થતી જાય ત્યારે તે વાંચીને વાંચકને જરૂર આશ્ચર્ય થશે! વાહ, અદભૂત વર્ણન છે.

યુવાન વયે વાર્તાલેખનના વ્યસને પ્રવીણભાઈનું ઈન્ટર સાયન્સનું વર્ષ બગાડ્યું હતું, એવી ટકોર એમણે જાતે કરી છે. પણ એમને એ સમયે કદાચ ખબર નહિ હોય કે તેમના પ્રારબ્ધે જ તેમને ગુજરાતી ભાષાના વાર્તાકાર કે નવલકથાકાર બનાવવા તેમના જીવનને વળાંક આપ્યો હતો. તેથી ભલે ૭૦ વર્ષની ઉમર સુધી તેઓ ગુજરાતીભાષાની કલમથી વંચિત રહ્યા, પણ જેવા સાંસારિક જીવનની કારકિર્દીમાંથી નિવૃત્ત થયા કે તરતજ તેમણે ગુજરાતી ભાષા અને સાહિત્યમાં પ્રવૃત્ત થવા ઝંપલાવ્યું, ભલે હું નિવૃત્ત થયો, હું વૃધ્ધજન થયો પણ ગુજરાતી સાહિત્ય પ્રત્યેના મારા મનોભાવ મરી પરવાર્યા નથી, એવા દૃઢનિરધાર સાથે તેમણે ૭૦ વર્ષની વયે કલમ ઉપાડી અને જીવનનો નવો પ્રવાહ વહેતો કર્યો.

                                         **************

(તેમની આ ટકોરે મારા જીવનના ઈન્ટર સાયન્સના વર્ષને મળેલા અણધાર્યા વળાંકની યાદને તાજી કરી છે. ૧૯૫૭માં વિશ્વના પ્રથમ ઉપગ્રહ સ્પુતનિકના ઉડાણ સાથે વિશ્વની બે મહાસત્તાઓ વચ્ચે અવકાશી દોડ શરૂ થઈ અને તેમાં હું આકર્ષાયો. અવકાશ વિજ્ઞાનનો ચાહક અને સાથે વિજ્ઞાન લેખક પણ બન્યો. તેથી થવું હતું ડૉક્ટર પણ થયો વિજ્ઞાન સ્નાતક અને પછી તરત જ પત્રકારત્વમાં ઝંપલાવ્યું. વિજ્ઞાન મને તેની પરાકાષ્ઠા રૂપે અધ્યત્મ ભણી દોરી ગયું. બાહ્ય જગતના સત્યોને બદલે આંતરિક જગતના સત્યોની ખોજ કરવા તથા એ અધ્યાત્મ પથને સાદી-સરળ ગુજરાતી ભષામાં લોકો સૂધી પહોંચાડવા માટે પ્રવૃત્તિશીલ બન્યો. એજ તો પ્રભુએ ઘડેલું મારું પ્રારબ્ધ છે. કશું બગડ્યું નથી)

                               ********************

૭૦ વર્ષની વયે લખેલી આ પહેલી લઘુનવલ બદલ પવીણભાઈને અભિનંદન પાઠવું છું અને જીવનના એ નવતર પ્રવાહને સતત જીવંત રાખી ગુજરાતી ભાષા અને ગુજરાતી પ્રજાની લોકસેવા માટે વધુ અને વધુ પ્રયત્નશીલ બનતા જશે એવી શુભકામના!

રમેશ જાદવ, તંત્રીઃ ગુજરાત ટાઈમ્સ.

માનનીય શ્રી રમેશભાઈ જાદવના સાહિત્ય સંગમ દ્વારા અપાયલા એક અછડતા પરિચય માટે નીચેની લિન્ક પર ક્લિક કરો

http://gujaratisahityasangam.wordpress.com/2009/02/19/ramesh-jadav-ek-achhadato-parichay/