મારા વાચક મિત્રો, શ્વેતા નવલના અંતિમ પ્રકરણ સમયે..કંઈક વાત.
એક નાનકડા વાર્તા બીજમાંથી કોઈપણ જાતના પ્રીપ્લાન વગર વિસ્તરેલી વાર્તા સાહજિક રીતે એક લઘુનવલ બની ગઈ. ગુજરાત દર્પણના તંત્રીશ્રી સુભાષભાઈ શાહે પ્રેમ પુર્વક ૩૦ મહિના સુધી એમના માસિકમાં પ્રગટ કરી હતી. એમના હસ્તે જ “શ્વેતા” નું લોકાર્પણ થયું હતું.
આ તકે શ્રી સુભાષભાઈ, મારા સૌ વાચક મિત્રો અને અવારનવાર પ્રતિભાવ આપી મને ઉત્સાહીત કરનાર માનનીય મિત્રોના આભાર સહિત રજુ કરું છું –
વહેતી વાર્તા “શ્વેતા” અંતિમ પ્રકરણ ૩૦
હનીમુન પછી સૌ પોતપોતાની પ્રવૃતિમાં વ્યસ્ત થઈ ગયા. નવી સંયુક્ત ફાઈનાન્સિંગ કંપનીનું નવું નામકરણ થઈ ગયું. ‘આદિરાજ ફાયનાન્સિંગ’ અગ્રગણ્ય કંપનીઓમા ગણાતી હતી. સર્વાનુમતે યોગેશભાઈને સી.ઈ.ઓ.બનાવવામાં આવ્યા. શ્વેતા અને નિકીતાને મનેજીંગ ડાયરેક્ટર બનાવાયા. ચેરમેન ઓફ ધ બોર્ડ ઓફ ડિરેકટર સુંદરલાલ શેઠ રહ્યા. શિવાનંદ વાઈસ ચેરમેન બન્યા.બોર્ડમાં યોગેશભઈ, શ્વેતા, નિકીતા, પાર્વતિબા, સોનાલીજી, રાજુ, આદિત્ય, કુંદનલાલ, વર્ષો જુના એમ્પ્લોયી ગુપ્તાજી અને દીનાબેનની નિમણુંક કરવામાં આવી.
મેનેજમેન્ટ અને બોર્ડ ઓફ ડિરેક્ટરની પહેલી મિટીંગ પુરી થયા પછી કુંદનલાલને અમદાવાદનું પ્લેન પકડવાનું હતું ગુપ્તાજી કુંદનલાલને એરપોર્ટ પર લઈ ગયા. પાર્વતિબાને સાંજની આરતીનું મોડું થતું હતું. દીનાબેન એને મલબાર હિલ પર ઉતારી એને ઘેર ગયા. કોન્ફરન્સ રૂમમાં હવે બિઝનેશ મિટીંગને બદલે ફેમિલી મિટીંગ થઈ ગઈ.
‘સુંદર! મને ઘણીવાર નિકુળ યાદ આવે છે. પાર્વતિને પણ પહેલાતો વ્હાલો હતો પણ ધીમે ધીમે એનો સ્વભાવ બદલાતો ગયો. મને લાગે છે કે એટલેજ એ લંડન ચાલ્યો ગયો. ભલે એણે કોઈ બ્રિટીશ છોકરી સાથે લગ્ન કર્યા પણ મને ખબર આપવાની પણ દરકાર ન રાખી. અરે રાજુના લગ્નમાં આવતે તો મામાને જોઈને પ્રાચી કેટલી ખુશ થતે! હું એને સમજાવીને મુંબઈમાં જ રાખતે. એને આપણા બિઝનેશમાં પણ ગોઠવી શકાતે. સુંદર, એ છોકરો હોશિયાર, તેજસ્વી, તંદુરસ્ત છતાંયે કેટલો કમળના ફુલ જેવો કુમળો હતો. નિરાલીના મૃત્યુ પછી એણે પ્રાચીની જવાબ દારી લઈ લીધી. ઠરેલ વિચાર અને રમતિયાળ સ્વભાવ ને કારણે મને એના પર કુદરતી વહાલ ઉપજતું હતું.
શિવાનંદની આંખો ભીની અને અવાજ ગળગળો થઈ ગયો. સુંદર, તું મને કોઈપણ રીતે એનો ફોન મેળવી આપ. મારે એને મુંબઈ બોલાવવો છે. રાજુ બેટા’ તનેતો ખબર હશે જ. તું ધારેતો એની ભાળ મેળવી શકે. આપણે એને જુદો ફ્લેટ લઈ આપીશુ.’
રાજુએ પિતાને આટલા ભાવભીના કદીયે જોયા નહતા. નિકીતા લગભગ રડી પડવાની તૈયારીમાં જ હતી. એણે પાસે બેઠેલા રાજુનો હાથ જોરથી પકડી રાખ્યો. સત્ય જાણનાર સૌની આંખ શેઠજી પર મંડાયલી હતી.
‘શિવુ, હું વાત કરું તે પહેલા બે ઘૂટ પાણી પી લે અને જે કહું તે શાંતીથી સાંભળ.’ શિવાનંદને બે ઘડી અશુભ વિચાર આવી ગયો. પાણી પીને એ સુંદરલાલને તાકી રહ્યા.
‘દોસ્ત, નિકુળ, નિકુળ ન હતો.’
‘એટલે?’
‘નિકુળ નેવું ટકા સ્ત્રી અને દશ ટકા પુરુષ હતો.’
‘આઈ ડોન્ટ બીલીવ ઈટ.’
‘હા શિવુ. એણે કોઈ અંગ્રેજ સાથે લગ્ન નથી કર્યા. એણે પુરુષમાંથી સ્ત્રી થવાનું ઓપરેશન કરાવી લીધું છે. એ ઓપરેશન આપણા આદિત્યેજ કર્યું છે. હવે તે પુરુષ નથી. તે સંપૂર્ણ સ્ત્રી છે.’
‘શું એવું ઓપરેશન થઈ શકે?’
‘હા, આદિત્યની એમાં સ્પેશિયાલીટી છે.’
‘હાલ નિકુળ ક્યાં છે?’
‘એણે સ્ત્રી તરીકે લગ્ન પણ કરી લીધા છે. શારિરીક, માનસિક અને આર્થિક સુખી છે. ઈન્ડિયામાં જ છે.’
‘ઈન્ડિયામાં?.. ઈન્ડિયામા કઈ જગ્યાએ? મને ખબર હોત તો હું એને અને એના વરને જમાઈ તરીકે રાજુના લગ્નમાં બોલાવતે. મારે એની નરનારીના સ્વરૂપ સાથે લેવાદેવા નથી. એ મને વ્યક્તિ તરીકે વહાલો હતો. એ ક્યાં છે? ‘
‘એ મુંબઈમાંજ છે.’
‘તો તો આપણે કાલેજ એને ઓફિસમાં બોલાવીએ. રાજુ તું પણ નિકીતાને લઈને ઓફિસમાં આવી રહેજે. આપણે નિકીતાને પણ નિકુળની ઓળખાણ કરાવીશું.’
આદિત્ય, સોનાલી, શ્વેતા, નિકીતા અને રાજુ જાણે ચંપાયલી જામગરી બળતી બળતી બોમ્બના અંતર્ભાગ પાસે પહોંચીને બોમ્બ ફાટવાની હોય એમ સુંદરલાલ અને શિવાનંદને જોઈ રહ્યા હતા.
શેઠજી રિવોલ્વિંગ હાઈબેક રિક્લાઈનર પર પાછળ ઢળ્યા. બોચી પર બન્ને હાથપર માથું ટેકવ્યુ. ટેવ મુજબ આંખો બંધ કરી. ‘શિવુ કાલે શા માટે? આજે જ કેમ નહી?’
‘આજે જ?’
‘હા આજે જ.’
‘તો ફોન કર.’
થોડી ક્ષણો શાંતી પથરાઈ ગઈ.
સુંદરલાલે એજ અદામાં બંધ આંખે નિકીતા તરફ મોં ફેરવી કહ્યું ‘બેટા નિકુળ, તારા પેમાળ પિતાતુલ્ય સસરાને પ્રણામ કર.’
નિકીતા ઊભી થઈ. ખુરસી પર બેઠેલા શિવાનંદના પગે વળગી રડવા લાગી. શિવાનંદ એકદમ આશ્ચર્યાઘાતથી સ્તબ્ધ થઈ ગયા. એનો હાથ, પગ પકડીને બેઠેલા નિકુળ/નિકીતાના માથા પર હતો. શિવાનંદનો ચહેરો એકદમ લાલ હતો. પરસેવો રેલાતો હતો. શેઠજી ઊભા થયા. શિવાનંદની ખુરસી પાછળ જઈ એમના ખભા પર હાથ મુકી કહ્યું. ‘દોસ્ત મને માફ કર.’
‘બેટા રાજુ હું જે અનુભવું છું એ સ્વપ્ન છે કે સત્ય છે? ‘
‘બાપુજી સંપુર્ણ સત્ય છે.’
‘આ નિકીતા ખરેખર નિકુળ છે? એને કુંદનલાલ મહેતા સાથે કાંઈજ સંબંધ નથી? તને આ બઘી ખબર હતી? તમને બધાને જ આ ખબર હતી?’
‘બાપુજી બધા પ્રશ્નનો ઉત્તર હા છે.’
શિવાનંદે નિકીતાનું બાવડું પકડી ઊભી કરી. પાંચ મિનીટ સુધી એના મોં સામું જોયા કર્યું. પછી એને ભેટી પડ્યા. પછી એના કપાળ પર આશિષ ચુંબન કર્યું.
‘બસ હવે મારે કશું પુછવું નથી. મારે કશું જાણવું નથી. મારે સુંદર સાથે લડવું છે.’
સુંદરલાલે હાથ જોડી હસતા હસતા કહ્યું, ‘માફ કરો ભોળાનાથ, આ સત્ય તમારા કૈલાસમાં શાંતી જળવાય એટલેજ ગુપ્ત રાખ્યું હતું. હવે જાણ્યા પછી તમારે પણ ગુપ્તતાના સોગંદ લેવા પડશે.’
‘વોટ ડુ યુ મીન?’
‘જ્યાં સુધી પ્રાચી એકવીશ વર્ષની થાય ત્યાં સુધી એને આ વાતની જાણ ન થવી જોઈએ. સુખી સંસાર માટે આખી જીંદગી પાર્વતિને અંધારામાં જ રાખીશું.’
‘બનિયા! તેરે ભેજેમેં અભી કિતને સિક્રેટ છૂપાયે રખ્ખે હૈ?’
પ્રશ્ન ઈરાદા પુર્વક અનુત્તરજ રહ્યો. સુંદરલાલ અને સોનાલી એકબીજા સામે જોતા હતા જે શ્વેતાની નજર બહાર ન હતું.
OOOOXXXOOOO
વેસ્ટ્પારલામાં ફાઈવ સ્ટારહૉટલ ‘પાર્ક વ્યુ’ સંયુક્ત મેનેજમેન્ટ હેઠળ ધમધમાટ બિઝનેશ કરતી હતી. હૉટલના અડતાળીસમા માળ પર આદિત્ય અને રાજુએ મેડિકલ સર્જીકલ સેન્ટર બનાવ્યું હતું. હોટેલના પાછળના ભાગે ત્રણ એલિવેટર હતા જે નોન સ્ટોપ અડતાળીસમા માળેજ અટકતા. સેન્ટરનું ઉદઘાટન ડૉ.જમશેદજી દારુવાલાએ કર્યું હતુ અને અતિથી વિશેષ તરીકે અમેરિકાથી ડૉ.દેસાઈ અને ડો.માર્થા આવ્યા હતા. બીજા ખાસ મહેમાનોમાં ડો.ફિરોઝશા, ડૉ.બહારબાનુ, મહારાસ્ટ્રના મુખ્ય મંત્રી અને આરોગ્યમંત્રી પણ હાજર હતા.
આદિત્ય કંસ્લટિંગ માટે મિડલ ઈસ્ટ, યુરોપ અને અમેરિકા ફરતો હતો. સર્જરી અને પોસ્ટ સર્જીકલ ટ્રિટમેન્ટ પારલામાં થતી. SRS સર્જરી પછીની ગાયનેક કાળજી માટે અમદાવાદથી ડો.મોના મહેતા આવતી. પ્રોફેશનલ ડૉકટરો સુવર્ણા વિલા પર પહોંચતા નાદાન છોકરાઓની જેમ તોફાન કરી લેતા.
રાજુએ પોતાની કેન્સર રિસર્ચ લેબ પારલામાં ખસેડી. ઊધનામાં કેન્સર ટ્રિટ્મેન્ટ સેન્ટર આસિસ્ટન્ટ ડોકટરો દ્વારા ચલાવતો હતો. ટાટા હોસ્પિટલ સાથે એફિલીયેશન હતું.
શેઠજીનું ઓફિસમાં જવાનું ઓછું થઈ ગયું હતું. ફોન અને ઈન્ટરનેટ પર ઘરેથી ઘંધા પર નજર રાખતા. યોગેશભાઈ, શ્વેતા અને નિકીતાની મેનેજમેન્ટ હેઠળ ‘આદિરાજ’ નો ઝડપી વિકાશ થતો હતો. શેઠજી, નવસારી રોડ પરના સુંદરનગરમા બંધાતા ‘ગણપતાશ્રમ’ પોતાનો ફ્લેટ અને અક્ષય રિહેબ સેન્ટરના અંગે લાલાજી સાથે અવારનવાર દોડાદોડી કર્યા કરતા હતા.
આજે સુંદરલાલને થોડો તાવ હતો. શરીર દુખતું હતું. પાંડુરંગ પગ દાબતો હતો. સોનાલીના હૈયે શબ્દો આવી ગયા પાડુરંગ તું જા હું પગ દાબીશ. ગણપતકાકા ત્યાંજ હતા. હૈયે આવેલા શબ્દો હોઠ પર આવીને અટકી ગયા.
આદિત્ય અને શ્વેતા રાત્રે જુના આલ્બમ જોતા હતા.
શ્વેતા કહેતી હતી, ‘લુક આ પિક્ચર બરાબર તારા જેવોજ છેને! એજ હેર સ્ટાઈલ, એજ આંખો, એજ નાક. એક્ઝેટલી સેમ.’
‘એમા શું? મારો ફોટો છે એટલે સેમજ હોયને?’
શ્વેતાએ એનો કાન આમળ્યો. જો મોના હોત તો કહેત ‘હજુએ બુદ્ધિનો બળદીયો જ રહ્યો. મારાથી એવું ના કહેવાય. પણ ધ્યાનથી જો. આ આપણું આલ્બમ નથી. આ બા બાપુજીનું જુનુ આલ્બમ છે. જો બીજો ફોટો સુવર્ણાબા સાથેનો પણ આજ ફોટો છે.’
હંઅઅઅ….અ. યુ આર રાઈટ…બટ વોટ્સ ધેટ મીન્સ?.
આદિ! ટેઇક ઓફ યોર શર્ટ પ્લીઝ.
આઈ એમ લકી. આઈ વીલ ટેઇક ઓફ માઈ પેન્ટ એન્ડ બ્રીફ ટુ.
યુ નોટી. ડોન્ટ બી ટુ સ્માર્ટ. આઈ સેડ ઓન્લી શર્ટ. આદિત્યે શર્ટ ઉતાર્યું. શ્વેતાએ અની પીઠ પર હાથ ફેરવી ધ્યાનથી જોવા લાગી. એ નિરાશાજનક શ્વાસ મુકી ગણગણી કંઈ નથી. શર્ટ પહેરી લે.
હની, શું ખોવાયલું શોધે છે?
લાલ મસો કે મોટો તલ.
ઓહ. હતો પણ ડર્મિનોલોજીસ્ટ પાસે કઢાવી નાંખ્યો હતો.
આદિ, બાપુજીના વાંસા પર પણ મોટો મસો છે. મેં એક ફિલ્મ ઘરવાલી બહારવાલી મા જોયું હતું કે ત્રણ જનરેશનમાં જાંગ પર મોટો તલ હતો. આદિ, મને શંકા છે કે બાપુજી જ તારા પિતા છે. તારા જન્મ પહેલા બાપુજી અને મમ્મી અંધેરીમાંજ રહેતા હતા. બાપુજી અને મમ્મી, બન્નેના પ્રિય રાગ કેદાર છે. કદાચ…
શું ફેર પડે? મેંતો એમને પિતા તુલ્ય સ્વીકારી જ લીધા છે. એ પણ મને દિકરાની જેમજ વહાલ કરે છે. એ ખરેખર મારા પિતા હોય તો હું મારી જાતને ભગ્યશાળી સમજીશ. અને એ પિતા ન હોયતો પણ એમને માટેના માન પ્રેમમાં કશો ફેર પડવાનો નથી.
તને અને મને ભલે ફેર ન પડે; પણ બાપુજી અને મમ્મીને તો ફેર પડે જ. મને લાગે છે કે એઓ બન્ને પરસ્પર પ્રત્યેની અંગત લાગણી કચડીને એક છ્ત્ર નીચે જીવી રહ્યા છે.
એક નિર્ણાયક માર્ગ છે. બાપુજીને ઠીક નથી લાગતું. આવતી કાલે સવારે એમને તપાસવાના બહાને મોંના સલાઈવા સ્વેબ પર લઈ મારા અને બાપુજીના સેમ્પલ DNA માટે મોકલી આપીશ સાંજે બધું કન્ફર્મ થઈ જશે.
અને ખરેખર બીજે દિવસે DNA ટેસ્ટ રિઝલ્ટે શ્વેતાનું અનુમાન સાચું ઠેરવ્યું.
શ્વેતા, મનેતો કોઈપણ સમયે આવો વિચાર આવ્યો જ ન હતો. તેં ખરેખર મને મારા પિતાની ભેટ આપી છે.
હું તને એક બીજી પણ ભેટ આપવાની છું. મારા EPT ટેસ્ટમા HCG હોર્મોન્સ પોઝીટીવ આવ્યા છે.
ઓહ…રિયલી?
શ્વેતાએ આંખો નચાવતા સ્મિત સાથે ડોકું હલાવ્યું. આદિત્યે એને ઊંચકીને ગોળ ગોળ ફેરવીને બેડ પર નાંખી. આખા શરીરે ચુંબનાથી નવડાવી નાંખી. શ્વેતા ‘નો’ ‘નો’ કરતી આદિત્યનો પ્રેમરસ માણતી રહી. ઐક્યની સંતૃપ્તી પછી બન્ને બેડમાં સૂતા સૂતા ઉત્સવની યોજના કરી રહ્યા હતા. પંદર દિવસ પછી વસંત પંચમી આવતી હતી. ત્રણ દંપતિની લગ્ન જયંતિ. વળી એ ફેબ્રુઆરીની ચૌદમી તારિખ હતી. વેલેન્ટાઈન ડૅ. શેઠકુટુંબ તરફથી શિવાનંદ, યોગેશભાઈ, કુંદનલાલ, ફિરોઝશા ફેમિલી, પાડોસી અભિનેત્રી નિલીમા અને ડોક્ટર જમશેદજી તથા દીનાબહેન ને યથાયોગ્ય આમંત્રણ અપાઈ ગયા. આદિત્ય અને શ્વેતા, રાજુ અને નિકીતા, મોહિત અને મોના સવારથી સજીધજીને વિશિષ્ટ ઉજવણી માટે તૈયાર હતા. ત્રણે દંપતિએ સાથે બેસીને ટૂંકમા ગણેશ પુજન કર્યું. વડિલોને પગે લાગ્યા.
ડોક્ટર જમશેદજી એ ત ટ, દ ડ, ન અને ણની અદલાબદલી ભાષામા બધાને આશિર્વાદ આપ્યા. પછી તેઓ સોનાલી પાસે પહોંચ્યા. તેને પુછ્યું ‘ડિકરી, હું ટારો બાપ જેવો કેવાઉં ને?
હા બાવાજી મેં તો મારા જન્મદાતાને જોયાજ નથી. તમે જ મને મારા કપરા દિવસોમાં દીકરી ગણીને સહારો આપ્યો. આજે તો તમેજ મારા પિતા છો.
ટો ડિકરી જરા માથા પર સાલ્લો ઓઢી ડે. સોનાલીએ સમજ્યા વગર સૂચન માથે ચડાવ્યું.
ડિકરી, મેં ટો લગન જ ની કીઢા. ટમેજ મારા પોરિયાઓ. મને આજે આ બઢા જુવાનીયાને જોઈને કન્યાડાન કરવાનું ડિલ થયું છે. હું ટારો હાઠ આ સોજ્જા માનસ સુંડરલાલને આપ્પાનો છું. કોઈના વાઢાને ગનકારવાનો નઠી. ગનપટભાઈ, ટમને ટો કંઈ વાંઢો નઠીને?
સૌ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. ગણપતકાકા બાવાજી સામે હાથ જોડીને હર્ષાશ્રુ વહાવતા હતા.
માત્ર શ્વેતા મરક મરક હસતી હતી. સુંદરલાલને ગણપતકાકાએ હાથ પકડી પાટલા પર બેસાડ્યા. જમશેદજી બાવાએ સોનાલીને પાટલે બેસાડી એનો હાથ સુંદરલાલના હાથમાં મુકી દીધો. શ્વેતાએ સાસુજીની સાડીના છેડાની ગાંઠ સસરાજીના ખેસ સાથે વાળી.
મોનાએ થાળી વગાડી. હાજર રહેલા સૌએ તાળીથી નવદંપતિને વધાવી લીધા. સુંદરલાલે હળવેથી સોનાલીને પુછ્યું આ સ્વપ્ન છે કે હકિકત?
સોનાલીએ જવાબ આપ્યો આ તમારી લાડકી શ્વેતાએ આપણને ભેરવી દીધા.
વલ્લભે ટૂંકી પણ શાસ્ત્રોક્ત વિધીથી લગ્ન કરાવ્યા. લગ્નગીતો ગવાયા. સુંદરલાલ અને સોનાલી ગણપતકાકાને પગે લાગ્યા. ગણપતકાકાએ સોનાલીના માથા પર હાથ મુકતા કહ્યું ‘બેટી હૈયાની વ્યક્ત થતી દરેક વાત સમય અને સંજોગો પર આધાર રાખે છે.’ એમની નજર સુવર્ણાબેનના લેમિનેટેડ ફોટા પર હતી. એમણે આશીર્વાદ આપતા કહ્યુ.’શેઠજી સુખદ દિર્ગાયુષ્ય ભોગવો.’
‘કાકા આજથી મને શેઠજી કહેવાને બદલે દીકરા, બેટા કે સુંદરજ કહેજો.’
‘સારું બેટા, તમે કહેશો એમ કરીશ.’
‘તમે નહિ, તું કહેવાનું’
ગંણપતકાકાથી રડી પડાયું.
એક ખૂણા પર આદિત્ય અને શ્વેતા શુભપ્રસંગને માણતા હતા. આદિત્ય, સુંદરલાલનું સંતાન છે તેની સ્પષ્ટતા મેળવવાની જરૂર ન હતી. શ્વેતાએ ગૌરવ અને વડિલોનું સન્માન જળવાય એ રીતે આદિત્યને સુંદરલાલના પુત્ર તરીકે સ્થાપિત કરી દીઘો હતો. દાદાજીના પહેલા ચરણ સ્પર્શ સમયે તેમણે આશિષ આપ્યા હતા ‘બેટી, સુખી રહે અને શેઠ કુટુંબની વૃદ્ધિ કર’ શ્વેતાએ એ આશિર્વાદને સાર્થક કરવાની હતી. ટૂંકા સમયમાં જોયલા જીવનના રંગો અકલ્પિત હતા. ખરેખર માત્ર ભગવાનનેજ નિયતીની ખબર હતી. શ્વેતા વિચારતી હતી; “ન જાણું હું જાનકી નાથ, પ્રભાતે શું થવાનું છે.”
આદિત્ય શ્વેતાને બિરદાવી રહ્યો. ‘શ્વેતા, આજ સુધી મારા જીવનમાં માત્ર મમ્મીજ હતા. તેં મને સાચા પિતાની ભેટ આપી છે. તેં મને મારું પોતાનું કુટુંબ આપ્યું છે. તેં મને મારો પોતાનો સંસાર અને પોતાની દુનિયા આપી છે. થેન્ક્યુ ડાર્લિંગ. થેન્ક્યુ હની. કહેતા તેના બાવડા પકડી ચુમી લીધી. ભાવાવેશમાં આદિત્ય બધાની હાજરી ભુલી ગયો.
મોનાના જોયું. સ્વભાવગત તોફાની ટીકા કરી. ‘માસી આ તમારા નંગને વિવેક મર્યાદાનું ભાન ક્યારે આવશે? આવતી દિવાળીમા બાપ બનવાનો છે પણ હજુ અક્કલ આવતી નથી.’
આદિત્ય મોના સામે મુક્કો ઉગામી ડોળા કાઢતો હતો.
સોનાલીએ પછ્યું ‘ખરેખર?’
હા માસી, મેં ગઈકાલે ચેક કરી કન્ફર્મ કર્યું છે. હું નામ પાડવા આવી પહોંચીશ.’ બધાએ તાળીથી આનંદના સમાચાર વધાવી લીધા. સોનાલી અને હેમાલીભાભી શ્વેતાને વળગીને તેના માથે વહાલભર્યો હાથ ફેરવતા હતા.
શ્વેતાએ પર્સમાંથી એક મોટું કવર કાઢ્યું. બાપુજી અને મમ્મીના હાથમાં મુક્યું.
‘બાપુજી, આમાં મુંબઈથી ઉપડતી ક્રુઝલાઈનરની બે ટિકીટ અને માહિતી છે. સિત્તોતેર દિવસનો પ્રવાસ છે. મુંબઈથી ફારઈસ્ટ, ન્યુઝિલેન્ડ, ઓસ્ટ્રેલીયા, સાઊથઆફ્રિકા, મિડલીસ્ટ, યુરોપ અને ત્યાંથી યુએસએ ન્યુયોર્ક જવાનું છે. ત્યાં પ્રિન્સ્ટોનમાં થોડો સમય આરામ કરીને યુ ફ્લાઈ બેક ટુ બોમ્બે… જસ્ટ રિલેક્ષ એન્ડ એન્જોય….
ડોકટર ફિરોઝશા, બહારબાનુ, મોહિત-મોના અને જમશેદ બાવાએ શરૂ કર્યું…. હી ઈઝ અ જોલી ગુડ ફેલો…સૌ એમા જોડાયા. નાચગાનથી ઉજવણી રંગે ચડી. નિલીમાએ લાલાજીને હસતા હસતા હાથ લંબાવી પુછ્યું ‘મેરે દોસ્ત, ડેન્સ નહી કરોગે?’ શેઠ કુટુંબના બબ્બે લગ્ન લાલાજીને માટે યાદગાર બની ગયા.
એક ફુલોથી શણગારેલી લિમોઝિન ફ્રન્ટ પોર્ચમા આવીને ઉભી રહી. શ્વેતા, સુંદરલાલ અને સોનાલીને લિમોઝિન તરફ દોરી ગઈ. લિમોઝિન નવા દંપતીને તેમની પાર્ક વ્યુ હોટલના હનીમુન સ્યુટ પર લઈ જતી હતી. લિમોઝિનની પાછળ જસ્ટ મેરિડને બદલે લખ્યું હતું
‘ટુ ગેધર ફોર એવર.”
|| कुर्यात सदा मंगलम ||
સમાપ્ત
પ્રવીણ શાસ્ત્રી અને મિત્રોની વિવિધ વાતો 