મિડલાઈફ ક્રાઇસિસ

 

અવિનાશ વોશિંગટન ડી.સી ની ૨૨મી સ્ટ્રીટ પરના ૧૧૭૭ નંબરના હાઈરાઈઝ કોન્ડો પાસે આંટાં મારતા સુહાસિનીની રાહ જોતા હતા.

સુહાસિની એચ.વન. વિસા પર અમેરિકા આવી હતી. પંજાબી હોવા છતાં મુંબઈમાં ઉછરેલી એટલે ગુજરાતી પણ બોલતી હતી. જ્યારે એણે જાણ્યું કે એના બૉસ અવિનાશ ઈન્ડિયન છે ત્યારે એણે આત્મીયતાથી પોતાની ઘણી વાતો કરી હતી. કૂડી પંજાબણના ગુલાબી ગાલમાં ખંજન પાડતું સ્મિત અને હસતી આંખોનો સરવાળો, ભલભલા પાસે ધાર્યું કામ કરાવી શકતો.

એણે જ લાડથી અવિનાશ સરને એપાર્ટમૅન્ટ શોધી આપવાનું કહ્યું હતું. અવિનાશે સિલ્વરસ્પ્રીંગમાં પોતાના ઘરથી બે બ્લોગ દૂર એપાર્ટ્મેન્ટ શોધી આપ્યો હતો. સવાર સાંજ બાવન નંબરની બસમાં સાથે જ જતા. ઓફિસમાં સાથે જ કામ કરતા. અવિનાશ સરે કૂડી પંજાબણને આઠ મહિનામાં બે વાર પગાર વધારો કરાવી આપ્યો હતો.

અવિનાશ સુહાસિની મારકણી આંખોમાં અને ચુસ્ત યૌવનની દેહલતાના વળાંકોમાં કઈક શોધતા હતા, જે પોતાની પત્ની કેતકીમાં સુકાઈ ગયું હતું.

હજુ ગયે વર્ષે જ દીકરી જમાઈએ સિલ્વર વૅડિંગ ઍન્નીવર્સરીની સરપ્રાઈઝ પાર્ટી આપી હતી. આમ તો અવિનાશના કેતકી સાથેના પ્રેમ લગ્ન જ હતા. લગ્ન પહેલા અને દીકરીના જન્મ સૂધી તો કેતકી પણ એક અપ્સરા જેવી હતી પણ હવે એ પચ્ચીસ વર્ષ પહેલાની રોમૅન્ટિક કેતકી રહી ન હતી. હાઈસ્કુલમાં છોકરાં ભણાવી, થાકીને ઘરમાં આવતી ગૃહિણી હતી. ઘરમાં વધારે થાકતી. સ્કુલ માટે પ્રોજેક્ટ તૈયાર કરતી. અને…ઊંઘી જતી. જો અર્ધજાગૃત હોય તો ફરજ પૂરતું દેહ દાન કરીને નિશ્ચેતન પડી રહેતી. હા, બધા અંતઃસ્રાવ સુકાઈ ગયા હતા. એજ સમયમાં સુહાસિનીએ અવિનાશની ઓફિસમાં અને તેના આંતરમનમાં પ્રવેશ કર્યો.

વોશિંગટન ડી.સી.માં અને તેમાં પણ એચ સ્ટ્રીટ પર પાર્કિંગની મુશ્કેલી. કારને બદલે બાવન નંબરની બસ એ જ યોગ્ય વિકલ્પ હતો. રોજ બસમાં બન્ને સાથે જતા. સાથે બેસતા. મોટેભાગે સુહાસિની અવિનાશ સરના ખભા પર માથું ઢાળી ઊંઘ કાઢી લેતી. લંચ સમયે અવિનાશ સર એને બહાર લઈ જતા. કેતકીએ તૈયાર કરેલો લંચ બોક્ષ એમનો એમ પાછો આવતો. ઓફિસનું કામ વધ્યું હતું. ઘણી વાર ઈરાદા પૂર્વક બસ ચૂકી જવાતી. છેલ્લી બસમાં આવતા રાત પડી જતી. કેતકી બેડ પર સ્કુલના કાગળોના પથારા વચ્ચે હાથમાં પેન્સિલ સાથે ઊંઘતી રહેતી.

‘સર, મને લાગે છે કે જો એકાદ એપાર્ટમેન્ટ ડીસીમાંજ મળી જાય તો રોજની દોડાદોડી મટી જાય. મને એકલીને તો ન પોસાય. કોઈક પાર્ટનર મળે તો શેર કરી શકાય. તમે પણ કેટલા થાકી જાવ છો! જો વીક ડેઈઝમાં તમે મારી સાથે રહી શકો તો આપણે બન્નેને ફાયદો થાય. સર! મારા પાર્ટનર બનશો? વીકએન્ડમાં સિલ્વર સ્પ્રીગ ચાલ્યા જવાનું. આમતો ઘરે સૂવા માટેજ જઈએ છીએ ને?’

વાળની લટને કરાંગુલીથી રમાડતી સુહાસિનીએ લંચ સમયે સૂચન કર્યું. એના સૂચિત પ્રશ્નમાં અવિનાશે ઇચ્છીત આંમંત્રણ ભાળ્યું.

અવિનાશના દેહમાં નવી ચેતનાનો સંચાર થયો. પગથી માથા સૂધીના રક્તભ્રમણમાં ઉષ્મા વહેતી થઈ.
‘ઍક્સેલન્ટ આઈડિયા સુસી, તારી વાત મને ગમી. તારે રેન્ટ શેર કરવાની જરૂર નથી. હું જ આપી દઈશ. સારો એપાર્ટમેન્ટ શોધી કાઢીશું.’

એક વીક પછી…

‘સર! એક ખુશ ખબર છે. એક સરસ વન બૅડરૂમનો એપાર્ટમેન્ટ મળી ગયો છે. રેન્ટ થોડું વધારે છે પણ તમારે એકલાએ એ ભાર ઉપાડવાની જરૂર નથી. હું પણ શેર કરીશ જ. અત્યારે એક માસનું રેન્ટ અને દોઢ માસની ડિપોઝીટ મળીને સાત હજાર પાંચસો જેટલા થશે. સર, તાત્કાલિક વ્યવસ્થા થઈ શકશે? ‘

‘હા, હા, સુસી ચિંતા નહીં. લે આ ચેક.’

અવિનાશે ચેક લખી આપ્યો.

‘તમારા નામ પર જ એપાર્ટમેન્ટનું એક વર્ષનું લીઝ કરીશુ. વાંધો નહીંને?’

‘કશો વાંધો નહીં.’

‘સર, આના પર સાઇન કરી આપો. હું અત્યારે જ મેનેજરને આપી આવીશ. સર, સાંજે સાત વાગ્યે આપણે આપણા એપાર્ટમેન્ટ પર જ મળીશું ઓકે!’

સહી થઈ ગઈ. ઓફિસમાં સુહાસિનીએ અવિનાશના ગાલ પર એક ચુંબનનો બુચકારો બોલાવી લીધો હોઠની લાલી અવિનાશના ગાલે પ્રસરી. ગાલ લૂછ્યા તો વધારે લાલ થયા.

‘સુસી, હવે તું મને સર કહેવાનું બંધ કર.’

‘ઓકે સર! ઓફિસમાં તો સર જ. ઘરે તમને પસંદ પડે તે.’

અને પતંગીયું લીઝ પેપર લઈને ઉડી ગયું.

અવિનાશે નોટ્પૅડ પર લખવા માંડ્યું.

કેતકી,
વર્ષો પહેલા આપણી વચ્ચે સ્નેહ પાંગર્યો અને આપણા પરિણયમાં પરિણમ્યો. દીકરીનો જન્મ થયો ત્યારે સ્નેહ સંબંધ એની સર્વોચ્ચ ઉંચાઈએ હતો. દીકરીનો ઉછેર અને એના ઘડતરે, તારી સ્કુલની નોકરીએ તને મારી પાસેથી ઝૂંટવી લીધી. દરેક સંબંધની એક સમય મર્યાદા હોય છે.

મને લાગે છે કે આપણો સમય પૂરો થયો છે. હવે હું અહીં વોશિંગટનમાં જ રહેવાનો છું. તારી ઈચ્છા અને શરત પ્રમાણે આપણે છૂટા થઈ જઈશું.

અવિનાશ.

પત્ર એક કવરમાં મૂક્યો. મારે એનો રડતો ચહેરો જોવો નથી. ઓફિસ જવા નીકળતા પહેલા આવતી કાલે સવારે કેતકીના ડેસ્ક પર મૂકી દઈશ. જીવનના નવીન તબક્કામાં પ્રવેશવાનો અવસર હતો. આવતી કાલે બાહોંમા ઠંડી ગુજરાતણને બદલે ઉકળતી ઉછળતી કૂડી પંજાબણ હશે. કદાચ દીકરી જમાઈને ન ગમે પણ તેઓ પણ ટેવાઈ જશે. ધે આર ઍડલ્ટ. ધે બોર્ન ઈન અમેરિકા. ધે વીલ અન્ડરસ્ટેન્ડ.

ગજવામાંના એન્વલેપ પર આંગળી ફેરવતા અવિનાશ વોશિંગટન ડી.સીની ૨૨મી સ્ટ્રીટ પરના ૧૧૭૭ હાઈરાઈઝ કોન્ડો પાસે આંટા મારતા સુહાસિનીની રાહ જોતા હતા.

સાતને બદલે સાડા સાત થવા આવ્યા. અકળાતા હતા.

એકાએક મોટી બાઈક એની પાસે અટકી. એક ઉંચો સશક્ત યુવાન અને એક યુવતી હેલ્મેટ ઉતારતા તેની નજીક આવ્યા. તે સુહાસિની હતી.

નજીક આવી.

‘સોરી સર, તમારે રાહ જોવી પડી. આ નીલને લીધે જ મોડું થયું. ઓહ! તમને વાત કરવાની તો ભૂલાઈ જ જતી હતી. આ છે મારો બોયફ્રેન્ડ નીલ કપુર. જાણે શાહિદ કપુરનો જોડિયો ભાઈ! ખરુંને! ન્યુયોર્કથી લાસ્ટ વીકમાં જ આવ્યો. અહીં એને ટીવી કૉરિસપૉન્ડન્ટ ની જોબ મળી છે. એણે જ આપણે બધાને માટે એપાર્ટમેન્ટ શોધી કાઢ્યો. એ પણ આપણો એપાર્ટમેન્ટ શેર કરશે. હવે તમારે આખુ રેન્ટ આપવાની જરૂર નથી. જો તમને વાંધો ન હોય તો બેડરૂમમાં અમે રહીશું. લિવિંગ રૂમમાં આપને ફાવશે ને? આ ફર્નિશ્ડ એપાર્ટમેન્ટમાં બીગ વૉલ હઈડાબૅડ છે. વીક ઍન્ડમાં આન્ટીને બોલાવીશું. ત્યારે બેડરૂમ તમે વાપરજો.’

‘સર, આપના સૂચન મુજબ હવેથી હું આપને અંકલ કહીશ. હું તમને હવેથી અંકલ કહું તો ગમશે ને! તમે જ કહેતા હતાને કે મને સર કહેવાનું બંધ કર.’
‘અંકલ તમે મારી હનીની એક ફાધરની જેમ કેર કરી છે. થેન્ક્સ અંકલ.’ નીલ કપુરે વિનયથી હાથ જોડતા કહ્યું.

‘લેટ્સ ગો અંકલ ઇન અવર એપાર્ટ્સ્મેન્ટ. ઉપર જઈને વાતો કરીએ. હું હેપ્પી ટુ ઘેધરની કૅઇક લાવી છું. સુહાસિની નીલને વેલની જેમ વિંટળાયલી હતી.

અવિનાશની આજુબાજુની દુનિયા એને મધ્યમાં રાખીને ગરબા કરતી હતી.

સુહાસિની! આજે તમે જ કૅઇક એન્જોય કરો. આપણે કાલે ઓફિસમાં વાતો કરીશું. જો મોડું થશે તો લાસ્ટ બસ ચૂકી જવાશે.

બસમાં ક્યારે બેઠા, ક્યારે ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો તેનું અવિનાશને કશુંજ ભાન ન હતું. ગજવામાંનું કવર અને એમાની તેમણે લખેલી નૉટસ્ પરસેવાવાળી મુઠ્ઠીમાં ચિમળાઈને ડૂચો થઈ ગઈ હતી.

કિચન ટેબલ પર એને માટે ડિનર સેટ થયેલું હતું. કેતકી ઘરમાં ન હતી. ટેબલ પર એક ચિઠ્ઠી હતી.

અવિનાશ,
ટેબલ પર તારું ભાવતું ભોજન તૈયાર છે. ઘણા વખતથી તારે માટે બાસુદી બનાવવાનો વિચાર કરતી હતી પણ તને સાથે બેસીને ખાવાની ક્યાં ફૂરસદ હતી? સાથે તને ભાવતી કોપરાની પૅટિસ પણ છે. પૅટિસ સાથેની ચટણી નથી બનાવી. સમય ન હતો. સ્કુલમાં મારી સાથે જોબ કરતા સુધાકર મને લેવા આવ્યા હતા. તું તો એમને ઓળખે છે. એમની સાથે રહેવા જવાનો નિર્ણય ખૂબ જ મનોમંથન ને અંતે લીધો છે. પાંચ વર્ષ પહેલા એમની પત્ની ગુજરી જતાં એકલા પડી ગયા હતા. અને સત્ય હકિકતતો એ છે કે હું તારી સાથે હોવા છતાં પણ એકલી જ હતીને! સ્ટાફ રૂમમાં એકબીજાના અંતરની વાતો કરતા થયા. આખી સ્કુલના સ્ટાફમાં માત્ર અમે બે જ ઈન્ડિયન હતાને! પરસ્પરની લાગણીઓની કડીઓની સાંકળ ગુંથાઈ ગઈ. બન્નેના એકલવાયાનો અવકાશ પુરાતો ગયો. એ સંબંધમાં શરીરના વલખાં ને સ્થાન ન હતું. માત્ર હતી હૈયાની હૂંફ. સાહચર્યનો સંતોષ. પા સદીના આપણા સુખદ્ લગ્નજીવનની મધુર સ્મૃતિમાં કટાણો સ્વાદ ભળે તે પહેલા આપણે જુદા થઈએ એજ યોગ્ય છે. જીવન પ્રવાહ આપોઆપ માર્ગ શોધી લે છે. હું જાણું છું કે તારી લાગણીનો પ્રવાહ સુહાસિની તરફ વહી રહ્યો છે. અનેક શુભેચ્છાઓ.
કેતકી.

અવિનાશ ચેર પર ફસડાઈ પડ્યા. ધ્રૂજતા હાથે સેલ ફોન પર કેતકીનો નંબર ડાયલ કર્યો. કેતકીનો ફોન સ્વિચ્ડ ઓફ્ફ હતો….

Published in
Gujarat Darpan